18 Mergussers waren stipt op het afgesproken uur te Steenbrugge paraat voor onze dagtrip naar Duinkerke. De weersomstandigheden waren ons allesbehalve gunstig gezind maar dat stoorde ons uiteraard niet, auto’s verdelen en weg waren we.
Na een uurtje rijden kwamen we aan op onze traditionele eerste stop bij het dok ‘Mardyck ‘, uitloper van het Canal de Bourbourg. Een eerste klepper bleef uit maar we werden toch opgewarmd met heel wat aalscholvers, enkele futen en dodaars alsook foeragerende rietgors en roodborsttapuit. Heel mooi was een eerste grijze zeehond die even kwam piepen. Wij vervolgden onze weg langs de dijk met zicht op het kanaal (Canal des Dunes), ondertussen in de felle regen wat het zicht uiteraard niet beter maakte en onze verrekijker in de auto deed aandampen (wat een vogelaar niet lijden kan …), enkele graspiepers en witte kwikken wezen ons letterlijk de weg, 3 middelste zaagbekken (1 m + 2 v) zaten gelukkig goed zichtbaar vrij dicht bij de oever. Onze laatste auto met Karel & Kurt meldde ons bruinvissen te hebben gespot!
We parkeerden onze auto nabij het strand van Duinkerke, hier werden we getrakteerd met minstens 20 rustende grijze zeehonden vergezeld van enkele drieteentjes, langs de dijk (Digue du Braek) wandelden we via het befaamde pad richting de vuurtoren. Ik hoorde verhalen van ooit gezandstraald te zijn geweest bij deze wandeling, vandaag was het regen … Onze vaste plaats rond de vuurtoren was vandaag bezet door enkele vissers, het visaas en vangst (een emmer kleine kabeljauw) trok de aandacht van enkele nieuwsgierige steenlopers. Over zee was het zicht zeer moeilijk maar ondanks dit werd een Pontische meeuw geclaimd en bevestigd, net op dat moment arriveerden plots een tiental paarse strandlopers, totaal niet schuw lieten deze zich van zeer dicht bewonderen, ook zagen we vlakbij de reling nog een mannetje middelste zaagbek en een badende zeehond die ons in de gaten hield. Bij het terugkeren langs de zeekant is dit traditioneel de plaats om wat meeuwensoorten en steltlopertjes te spotten, vandaag waren het geen meeuwen maar een file aan vissers ter gelegenheid van een net vandaag plaatsvindende internationale viswedstrijd …
Ondertussen middag dus tijd voor onze picknick, een plaatselijk drankje en gezellige babbel in L’Abricotier, een leuke eetgelegenheid gelegen op een oude bunker nabij Oye-Plage vlakbij de toegang tot het nationaal natuurreservaat Platier-d’Oye, meteen ook de start van ons namiddagprogramma. Iedereen voldaan en tevreden want ondertussen gestopt met regenen en klaar voor een wandeling langs het knuppelpad het natuurgebied in genietend van het prille lentegevoel met zingende heggenmussen, hier en daar merel en zanglijster en zo waar dé echte lentekriebel met het horen van verschillende veldleeuweriken. Onze verrekijkers en telescopen gericht op de schitterende plasjes noteerden we veel kuifeend, bergeend, tussen de vele goudplevieren en kieviten zat ook een zwarte ruiter, verder een biddende torenvalk, … Het pad leidde ons naar het strand met over zee al vlug een aantal Jan-van-genten, vele aalscholvers, ik hoorde een claim van enkele kuifaalscholvers en een duiker maar was ver … Tijdens de strandwandeling hoorde ik interessante materie over het verschil tussen onze inheemse Europese zwaardschede en de overheersende Amerikaanse zowat overal te vinden, werd het skelet van een rog en hondshaai gevonden, de schorreplantjes waren nog te dor voor determinatie, wat niet kon gezegd worden van het reeds groene zeewolfsmelk, het moeten inderdaad niet altijd vogels zijn toch …? Ondertussen was de regen ver weg en kwam de zon zelfs even gluren …
Vervolg van onze planning was voorzien met auto iets verder richting de kijkhut met zicht op het zich verder uitstrekkende natuurgebied. Hier zowat alle eenden, wel opvallend weinig duikeenden met naast wat kuifeenden toch ook een vrouwtje tafeleend. De andere eenden waren talrijk met pijlstaart, slobeend, krakeend, smient, wintertaling, uiteraard wilde eend, ook een lepelaar, in de verte een bruine kiek, een mooi groepje watersnippen, zeer mooi was een waterral die zich mooi liet bewonderen foeragerend in de slikken, ook tureluurs samen met enkele zwarte ruiters. Mijn volgende lentekriebel volgde bij het horen van het gemiauw van de zwartkopmeeuw …
Tijd voor onze laatste halte aan ‘Plage de Grand Fort Philippe’ met als afsluit nog een korte wandeling op de pier langs de westoever van de Aa, langs de oever werd al vlug een witte kwikstaart gemeld tot Karina duidelijk maakte dat het waarschijnlijk ging om de zeldzame ondersoort rouwkwikstaart, en inderdaad de donkere rug in vergelijking met de gewone witte kwikstaart overtuigde iedereen, een schitterende waarneming ! Langs de stenige oevers van de Aa spotten we ook nog enkele oeverpiepers en in de schorren doorkruist met waterlaantjes zaten 2 kleine zilverreigers.
De afspraak was rond 17u00 terug aan onze auto’s te zijn en dat waren we stipt en een uur later terug in Steenbrugge. Iedereen leek meer dan tevreden en je zou voor minder na zo een prachtige dag vol natuurbeleving waarbij de regen al vlug werd vergeten. Dank aan Paul & Karina deze jaarlijkse traditie terug op te nemen, dank aan alle deelnemers, noteer alvast in jullie agenda volgend jaar ergens over de helft van februari onze uitstap naar Duinkerke !
Tekst & foto’s : Steven D’haese
Foto’s waterral + rouwkwikstaart : Bruno Verhulst