Foto’s Geert Vanhulle / Tekst Jan Swimberghe.
Onder een stralende zon verzamelden 16 enthousiastelingen aan café De Brug.
Toen Geert het hekje van het “gevoelig plekje” opende, waren we reeds met 20 deelnemers, nl: Danny Claeysier, Benedict De Laender, Paul Degraeve, Emmanuel Crul, Nadine Vlaeminck, Noël Vervaecke, Jan Vanhoutte, Willy Dias, Albert Neyt, Jan Swimberghe, Steven D’haese, Wim Jans, Gaby Wieme, Luc Vanpaemel, Kristof Hurtekant, Romain Deloof, Hans en Ruben Saey, Dominique Bannes, Johan Van Heulebroeck en natuurlijk Geert Vanhulle. Machteld tekende afwezig wegens spierletsel en Frank door “dramatisch druk” op het werk.
Het excursiegebied is een lange brede natuurstrook dat ingesloten ligt tussen de oude en huidige kanaaloever. Links van het wandelpad heb je de ruige kanaaloever met een struweelbeplanting.
Aan de andere zijde ligt een hoge dijk met erachter opgespoten terreinen met verspreid enkele plasjes met watervegetatie.
Geert gaf ons wat uitleg over het ontstaan van deze bocht met miserie. Toen ze bij de oorspronkelijke aanleg van het kanaal Brugge-Gent ter hoogte van Beernem kwamen, stoten ze op een dikke laag van veldstenen. Met de toenmalige handkracht kon dit onmogelijk verwijderd worden. De leidinggevende ingenieur riep “miserie, miserie, miserie”, krabde in zijn haren en besloot het tracé van het kanaal naar een meer zandige bodem te verleggen. Pas in 1987 werd het huidige tracé aangelegd en ligt de Miseriebocht er nu “bootvrij” en in alle rust bij.
Achter het “gevoelig plekje” zagen we een Sperwer en hoorden de Zomertortel. In de plassen van het opgespoten terrein spotten we een Bergeend met 5 pulli, 2 Witgatjes, één Kievit met één pulli en verschillende Holenduiven. Tevens alarmeerden nog een 2-tal Scholeksters.
Op de verder gelegen plassen zaten een 2-tal Dodaarsen, enkele Meerkoeten, nog een Witgat en een nieuw samengesteld gezin van Bergeenden, nl. een moeder met 4 kleine en 7 grotere pulli.
In het zandtallud zagen we een kleine kolonie van Oeverzwaluwen. Verderop waren er nog dergelijke kolonies, maar die worden stelselmatig bezocht door de Vos, die de nestgangen gewoon uitgraaft.
Insectenkenner Wim toonde ons een zeer kleine “Kleine krasser “– een sprinkhaansoort . Overal zaten de zebrarupsen van de Sint- Jacobsvlinder.
Voor de plantenliefhebbers waren er langs het wandelpad Gaspeldoorn, Ruige Zegge, Gewone Agrimonie en Sint-Janskruid te ontdekken. Bovenop de dijk zagen we Vogelpootje, Valse Salie, Liggend Walstro en het eerder zeldzame Dwergviltkruid. Opvallend waren de prachtige gele Theunisbloemen.
Op het water van de Miseriebocht zat tevens één Fuut te broeden en kwam regelmatig een IJsvogel langs vliegen. Een viertal Aalscholver cirkelden rond, waarschijnlijk hadden ze hun slaapplaats in 2 Canadapopulieren. Hier zwom ook nog een Canadagans met 7 jongen langs.
Toch zagen of hoorden we nog heel wat vogels o.a.: Tjiftjaf, Fitis, Braamsluiper, Zwartkop, Tuinfluiter, Roodborst, Boomkruiper, Staartmees ,Groene specht, Gaai, Ekster en één biddende Torenvalk.
We wandelden verder langs het nieuwe kanaal, hier vielen een Kleine Karekiet, Koekoek, Tuinfluiter, een dode Blauwe Reiger, nog vol leven, (maden enz.) en een overvliegende Sperwer op.
De beplanting bestond uit Engelwortel – in de kanaaloever -, Grote Kaardebol, Breedbladige Wespenorchis, Wilde Valeriaan, Muurpeper en Hop- en Witte Honingklaver.
Volgende vlinders werden ook nog gezien: Bruin Zandoogje , Groot Dikkopje en – als ik het goed genoteerd heb een Sint-Jacobsvlinder.
Het was voor de meesten onder ons een onbekend gebied waar Geert ons met groot enthousiasme in rondleidde en waar we zeker nog terugkomen.
Jan Swimberghe, Geert Vanhulle, Machteld Kaesemans 09-06-2011.