Jabbeke Weiden Rijkswacht 21-11-2010 foto Yves Baptiste.
Weiden Noordede 10-11-2010 foto Diederik D’Hert.
Op 24-10-2010 om 11u43 zag Jan Desmet boven zijn trektelpost Graaf Visart een ZEEAREND laag voorbijvliegen. Hierover schreef hij het volgende: “ Na ruim 1500 teluren op Graaf Visart sloeg DE DEUR ( vliegende deur is de bijnaam van zeearend) toe, verscheen aan bakboord en kreeg meteen het gezelschap van even verbaasde grote meeuwen en 2 buizerds van ter plaatse”. Deze jonge vogel vloog bijzonder laag en verdween uiteindelijk achter de bomen richting polder.
Op 31-10-2010 om 14u25 bij de ganzentelling ontdekten Christine en Eckhart aan weiden Het Pompje de 1ste Zeearend ter plaatse…mogelijks dezelfde vogel van Graaf Visart?
Het wonder was geschied en de zaak ging aan het rollen! Dagen, weken na elkaar reden auto’s traag, heel traag over de anders zo rustige polderbaantjes op zoek naar de Zeearend.
De 252 meldingen liegen er niet om! Vogelaars uit het binnenland, ook uit Nederland , Frankrijk en Engeland kwamen een kijkje nemen.
Op 3-01-2011 om 13u50 zag Johan Buckens in de Lage Moere , op zoek naar Ruigpootbuizerd plots 2 Zeearenden in 2 naast elkaar staande bomen in één telescoopbeeld. Tot hiertoe weten we dus niet of er 2 of 3 vogels verbleven in onze streek. De laatste dagen wordt er nog steeds één gezien.
Lage Moere 5-01-2011 foto Johan Buckens.
Tot zo ver de uitzonderlijke en ook lange aanwezigheid van Zeearenden in onze polders.
De Zeearend is de grootste onder de arenden en werd sinds onheuglijke tijden tot “koning van de vogels” gekroond. Toch kreeg hij met veel vooroordelen af te rekenen en met vernietiging bedreigd.
Zo dacht men dat arenden kinderen jatten of volwassenen aanvielen, maar vooral werden alle “Gevleugelde Rovers” als ergerlijke schadeposten beschouwd…een gevaar voor het jachtwild, het vee en de mens, dus werden ze zeldzaam in Europa en met uitsterven bedreigd. Maar natuurbeschermers vochten sinds de jaren zeventig voor de levenskansen van elke roofvogel. In België kwamen schutters in 1972 er nog met een goedkoop excuus vanaf, maar drie Finnen betaalden in 1986 een bedrag van ongeveer 10.000 euro toen ze een Zeearend doodden.
Voor vogelaars werd de zeearend een lustobject. Zeearenden grijpen naar de keel, hij is een reus in de ruimte. Met zijn lange en brede vleugelslag tot 2,45 meter, heeft hij zijn bijnaam van”vliegende deur” niet gestolen. Hij mijdt de bergketens, hij kiest meestal voor bosrijk merengebied, rotskusten en ongetemde rivieren. Hij is niet meer in acuut overlevingsgevaar met een wereldbestand van ongeveer 10.000 paren, waarvan de helft in Europa en Europees Rusland.
De adulte Zeearenden zijn standvogels, de vogels kunnen wel wat rondzwerven. De jonge vogels zwerven echter verder weg en kunnen als trekvogels beschouwd worden. Juvenielen uit Scandinavië trekken zuidwaarts en richten zich op plaatsen waar veel watervogels voorkomen. Zo zijn er dit jaar enkele tot in onze polders beland.
Misschien is het mogelijk dat ze hier in de toekomst broeden, of is dit maar een mooie droom?
In elk geval genoten velen onder ons van hun lange aanwezigheid . Steeds opnieuw voelen we ons er toe aangetrokken om ze nog eens op te zoeken en te bewonderen voor hun vertrek.
Machteld.
PS: Enkele gegevens werden ontleend uit het boek van Jan Desmet “Vogels in de kop”deel 3.