Foto Johan Buckens.
Sommige vogels laten zich heel goed bekijken, anderen houden er liever een verborgen levenswijze op na. De Sperwergrasmus is – samen met o.a. Waterrietzanger – een van die soorten die ringers nu en dan eens in hun netten aantreffen maar waarbij het soms o zo moeilijk blijkt om een goede veldwaarneming te doen. Elk twitchbaar exemplaar wordt dan ook door menig vogelkijker dankbaar bekeken. Zo ook vandaag in de Sashul-Heist, een van de klassieke “bosjes” aan de kust. Elk najaar is er wel iets leuks te vinden, voor wie de tijd neemt te zoeken. Doorheen de jaren wist dit gebied heel wat “kleppers” aan te trekken, zoals Bruine Boszanger, Noordse Boszanger, Grauwe Fitis, Blauwstaart en Baardgrasmus.
Doordat hij zich vaak verborgen ophoudt tussen de begroeiing, is het niet evident de Sperwergrasmus te kunnen zien, zelfs als je weet dat er zich een vogel in het gebied ophoudt! Alles start met het uitkiezen van een goede plek waar je zicht hebt op de begroeiing. Dan kan het wachten beginnen: 5 minuten, een kwartier, een uur…? Vaak blijkt de vogel toch een bepaalde voorkeur te hebben voor bessenstruiken (veelal Vlier). Doorheen de jaren bleek dit vaak een goede plek te zijn om deze zeldzaamheid eventjes te kunnen zien. Een juveniele Sperwergrasmus valt in de eerste plaats op door zijn postuur. Deze Sylvia is immers zwaarder en groter gebouwd met langere staart, in vergelijking met Tuinfluiter of Zwartkop. Ook de snavel is forser en tweekleurig. Verder zijn ondermeer de bleke toppen aan de grote dekveren en het schubvormig patroon op boven- en onderstaartdekveren een goede indicatie voor deze soort.
Ten slotte is de vangst van een albino vorm in 2010 zeker het vermelden waard (zie http://waarnemingen.be/waarneming/view/50359598?_popup=1).
Hopelijk blijft de vogel net als deze van vorig jaar nog even pleisteren in het gebied, zodat meer mensen van deze zeldzaamheid kunnen genieten.
Tekst : Jan Baert / Machteld Kaesemans.