WAUW – AMAAI – GEWELDIG: HET RODE WOUW – WEEKEND 31/03 – 02/04

Machteld Kaesemans

 

We schrijven 31 maart 2017, 7.45 uur stipt op de parking van Steenbrugge, verzamelen geblazen voor een A-team van vogelkenners van het Mergusbestuur (de aanwezigheid van ondergetekende werd net getolereerd) voor wat een topweekend in de Hoge Venen zou worden. Onder het gefluit van een zwartkop vertrokken we onder de deskundige leiding van Karina S.  in de bolides van Johan VH en Jan “Snwgrze” richting  Ovifat. 

Missie 1 :  rode wouw

Na een vlotte rit van onze al even vlotte chauffeurs van minder dan 3 uur, was er bij aankomst op de parking van de gîte al een claim van zwarte wouw. Zou deze roet in het eten gooien? Was het gedurfd geweest om de uitstap als “rode wouw weekend” aan te kondigen? Het zou allemaal nog blijken.

 

 

De zon was alvast veelbelovend en we reden onmiddellijk door naar de vallei van de Warche in Rocherath. Vanaf de kruising Muringenweg – Enkelberge Muhle, waar een vuurgoudhaan zich liet horen, wandelden we naar velden vol bloeiende wilde narcissen. Citroenvlinders van precies hetzelfde zuiverste geel dansten tussen de bloemen, met een riviertje kabbelend op de achtergrond : romantiek zat (met niet al te veel verbeelding) voor ons in de lucht, evenals voor onze eerste 2 rode wouwen die elkaar achtervolgden in de lucht.

We zetten onze rit verder naar Bullingen. Aan de kruising van de Andlermuhle en Andlerdorf 13, gingen we in de nabije steengroeve op zoek naar de volgende prooi. Onze expeditieleidster Karina  kon na een stressmomentje al vlug triomferen “joehoe!”. Inderdaad, daar zat ie : we spotten de lange oorpluimen, de  kop en het enorme lijf van een oehoe rustend op een rotsrichel. De discussie liep hoog op, want :  waren het er nu twee of toch maar één?  Niemand van de natuurvrienden haalde zich in het hoofd om naar boven te klimmen, hoewel we dit natuurlijk wel hadden gekund;  maar we zetten onze wandeling verder en dat leverde boomklever, kuifmees, grote gele kwikstaart en een koppel glanskop op. De zonovergoten vallei bracht nog meer spektakel : 4 rode wouwen tekenden zich cirkelend af tegen de blauwe lucht. Één van deze prachtige roofvogels plukte een vogeltje uit een haag… een topmoment.

                                                                                                                                                                                                                      

 

 

We zakten af tot aan de Our. Sommigen hadden “ourenchance” en zagen aan het brugje nog net een waterspreeuw wegvliegen. Er zat echter ook een taigaboomkruiper te onderscheiden van de gewone soortgenoot door zijn volledig witte buik, helderwitte wenkbrauwstreep en vrij korte snavel : een lifer voor de meesten onder ons!

Het volgende doel op onze missie waren de forellenvijvers aan de Ochsenbaracke van Recht. Na wat zoeken en gps-stress, stelden we ons in de hoogte op met uitstekend zicht op de dartelende forellen en de bosflank op de achtergrond : zouden de roofvogels zich laten wegjagen door de hond, oranje vogelverschrikker en kanonschoten? Het was afwachten geblazen en ondertussen spotten we goudvinken, sijs, grote lijster, barmsijs en witte kwik, tot de roofvogels hun vieruurtje kwamen halen : een magnifieke  visarend kwam aangevlogen en zakte langzaam maar zeker af, tot hij naar beneden dook, een forel weggriste en wegvloog met de vis in zijn klauwen. Nog 3 visarenden kwamen een kijkje nemen en een rode wouw liet zich in al zijn kleurenpracht bewonderen : het was echt genieten!

Ondanks een smakelijk avondmaal in de gîte, was onze vogelhonger nog niet gestild en voerden onze onvermoeibare piloten ons in het schemerdonker naar Wanne en het gehucht Logbierme, op zoek naar de ruigpootuil. We ontmoetten er lokale vogelspotters die ook hun geluk kwamen beproeven om deze chouette (de Tengmalm) te ontdekken, maar door de wind bleef het niet muisstil maar wel uilstil. Na een dolle rit terug, onze chauffeur Jan ondervond morele bezwaren om de gps te volgen naar rechts en bleef zich naar links begeven en na een passage via het circuit van Francorchamps, belandden we veilig en wel terug in de gîte, waar we onze bedjes opzochten.

Missie 2 : de laatste korhoenders

De kramsvogels riepen ons zeer vroeg op zodat we om 6.45 uur al klaarstonden om aan het Signal de Botrange het weidse heidelandschap te aanschouwen, telescopen in de aanslag. Edelherten, een koppel roodborsttapuit, rietgors, zwarte roodstaart en keep lieten zich zien. Een concurrerende vogelspotter claimde raaf, een fabel volgens ons, want wij zagen raaf noch vos. Met een tweede poging ditmaal van op de uitkijkpost, kwam in de verte een korhoen in het vizier. Enkelen zagen de witte onderstaart en wat op een balts geleek: misschien wel de laatste stuiptrekking van de uiterst zeldzame vogel in België.

 

 

Na het ontbijt trokken we naar Elsenborn aan de Ruhrstrasse, het gebied van de dwerguil. De waarschuwingen waren niet te missen : borden duidden aan dat we geen geluid mochten afspelen en ons niet buiten de paden mochten begeven : een delicaat beestje, die dwerguil. Jammer genoeg liet ook deze uil zich niet horen of zien, dat vonden wij niet zo chouette. Vele kepen, een voorbij zoevende kruisbek, en een zeer mooi te zien koppel goudvinken konden de pil niet helemaal verzachten, zodat we onze toevlucht zochten tot een streekbiertje in het natuurcentrum van de hoge venen.

 

 

Vol goede moed vertrokken we nabij de kerk in Sourbrodt (na de Rue de Bosfagne en via de Rue de Coin de Bois) voor een zeer mooie wandeling, waar we al vlug een jong edelhert zagen. Uw verslaggeefster leerde bij dat de gele kleur van de poep van het beest hem onderscheidt van een ree met wit achterste. Al vlug stapten we door om de dreigende wolken voor te zijn en zagen we een barmsijskoppel dat verstoord werd door een opdringerige concurrent. Staartmees, keep, grote lijster, heggemus waren te zien. Kramsvogels deden hun dialectnaam “tsjaklijster” alle eer aan. Het begon net te regenen, maar aangevuurd door Karina gaven we niet op en Paul M ontdekte een klapekster op een boomtak in de verte. Via de telescoop konden we van dit fantastische speurwerk genieten en zien hoe het charmante vogeltje de regendruppels van zich afschudde. Een aantrekkelijk gebied waar we zeker zouden terugkomen, de week voordien waren er nog kruisbekken gespot.

Na terug een lekker avondmaal, praatten we nog na in de gîte : alweer een geslaagde dag!

 

 

Missie 3 : Wie durft te verdwalen ontdekt nieuwe soorten 

De volhouder wint, want we begonnen we de dag terug aan de Ruhrstrasse in Elsenborn en deze keer was de uil  niet gaan vliegen.  Met kenmerkende roep verraadde  hij zich : beeldschoon zat de dwerguil zich op te warmen aan de zon op het hoogste topje in het naaldbomenbos. De fotoapparaten klikten en dat leverde zeer blije gezichten op bij onze twee Marcen. De dag kon niet meer stuk.

 

 

Nog een tweede kans kregen we aan de brug in Amel : een waterspreeuw kwam aangevlogen en vloog telkens opnieuw op om een steen verder te landen in de rivier. Ook een overvloed van rode wouwen en buizerden was van de partij en een enkele grote zilverreiger voegden we toe aan de lijst. We reden via Meyerode naar Schonberg en belandden op een zijspoor toen een welgeoefend oor Beethovens vijfde hoorde en resoluut rechtsomkeer maakte (of toch eerder linksom) : een geelgors zong schitterend van heel dichtbij in de zon.

Om lyrisch van te worden : “wie durft te verdwalen ontdekt nieuwe soorten”, een wijsheid van  Karina die ons wist te ontroeren.

Maar nog was het feest niet afgelopen : Stefaan A. bewees zijn kunde door vanop kilometers afstand een roekenkolonie te spotten en er ons quasi blindelings naartoe te leiden. We konden picknicken met de roeken op de achtergrond in een bevallig landschap nabij  Deidenberg (straat Rothbuchel).

 

 

Tot slot keerden we terug naar de forellenvijver van Recht en een boompieper, boomkruiper en een eerste fitis waren nog te horen. Bij wijze van laatste groet kwam er nog een rode wouw en een visarend met ferme forel in zicht : een hartverscheurend afscheid dat kon tellen.

Dit voorbereidingsweekend belooft veel voor de ledenuitstap van volgend jaar en ik kan u hierbij alvast warm maken : met uw enthousiast mergusbestuur bent u in zeer goede handen!

Dank aan Karina, de chauffeurs Johan VH en Jan S en de reisgenoten Paul M, Marc DC, Marc N. en Stefaan A., voor alle voorbereidingen en dit onovertroffen weekend.

Uw verslaggeefster

Kathleen

Foto’s: Karina Samyn, Marc De Ceuninck, Marc Nollet

Vogellijst:

Grote Canadese gans, nijlgans , wilde eend, korhoen, patrijs, fazant, aalscholver, blauwe reiger, visarend, rode wouw, zwarte wouw, blauwe kiekendief, buizerd, sperwer, torenvalk, meerkoet, kievit, houtduif, Turkse tortel, oehoe, specht spec., veldleeuwerik, boerenzwaluw, graspieper, witte kwikstaart, grote gele kwikstaart, waterspreeuw, heggemus, roodborst, zwarte roodstaart, roodborsttapuit zanglijster, koperwiek, grote lijster, kramsvogel, merel, zwartkop, tjiftjaf, goudhaan, vuurgoudhaan, winterkoning, koolmees, zwarte mees, pimpelmees, kuifmees, glanskop, matkop, staartmees, boomklever, taigaboomkruiper, klapekster, ekster, gaai , kauw, zwarte kraai, spreeuw, huismus, vink, keep, kneu, kleine barmsijs, groenling, putter, sijs, goudvink, kruisbek, rietgors, dwerguil, grote zilverreiger, grote bonte specht, geelgors, ringmus, roek, fitis, boompieper, boomkruiper

Verblijf:

Gite d’Etape des Hautes Fagnes

Rue des Charmilles 69

4950 Ovifat

www.gitesdetape.be/ovifat